وظیفه دوازدهم: مهربان بودن با فرزندان

۱۲- مهربان بودن با فرزندان:

مهربانی با فرزندان از جمله وظایفی است که ارضای نیاز عاطفی آنها را به دنبال دارد. مهربانی در کانون خانواده ، با ایجاد آرامش و نشاط خانواده را تکامل می‌بخشد. رسول گرامی اسلام صل الله علیه وآله فرموده‌اند: نگاه مهربانانه‌ی پدر به فرزند خود عبادت است[1]. فرزندان خود را دوست داشته باشید و به آنان رحم کنید[2]. در جایی دیگر می‌فرمایند: رحمت خدا بر پدری که در راه نیکی و نیکوکاری، به فرزند خود کمک کند، به او احسان نماید و چون کودکی، رفیق دوران کودکی او باشد ، او را عالِم و با ادب بار آورد.[3]

لازمه‌ی مهربانی با کودک این است که انتظار والدین متناسب با ظرفیت فرزند باشد. بنابراین  والدین باید رفتاری کودکانه با کودک خود داشته باشند. رسول گرامی اسلام صل الله علیه وآله می‌فرمایند: آن کس که نزد او کودکی است باید در پرورش او کودکانه رفتار کند.[4] یکی از مصادیق مهم مهروزی به کودک، هم‌بازی شدن با اوست.

نکته ۱:

در محبت و مهربانی کردن با کودک نیز مانند هر کار دیگری باید میانه‌رو بود و از افراط و تفریط پرهیز کرد. امام باقر علیه السلام می‌فرمایند: بدترین پدران، کسانی هستند که در نیکی و محبت به فرزندان اندازه نگه ندارند و به زیاده‌روی و افراط بگرایند.[5]

نکته ۲:

رعایت عدالت در بروز رفتار عاطفی نیز یک اصل مهم است که مورد توجه بزرگان دین قرار گرفته است. از امام علی علیه السلام نقل شده که روزی رسول خدا صل الله علیه وآله مردی را دید که دو فرزند داشت، یکی از آنها را بوسید و دیگری را وانهاد. رسول خدا صل الله علیه وآله به او فرمودند: چرا بین این دو فرق گذاشتی؟!

برای مطالعه بیشتر:

وظایف والدین 

وظایف فرزندان

وظایف زنان

وظایف مردان

اثرات نگاه محبت‌آمیز والدین به فرزندان و شاد کردن آنها

 

اثرات نگاه محبت‌آمیز والدین به فرزندان و شاد کردن آنها:

 

نگاه والدین به فرزندان و شاد کردن آنها بسیار سفارش شده است. ، رسول خدا صل الله علیه و آله می‌فرمایند: وقتی پدری به فرزندش نگاه می‌کند و این نگاه او را شاد می‌سازد، ثواب آزاد کردن یک انسان برایش ثبت می‌شود[1].

نکته‌ای که باید توجه شود این است که نگاه و توجه‌ای که به فرزند می‌شود باید متناسب با سن و ویژگی‌‌های روحی او باشد به طوری که فرزند را واقعاً شاد کند.

پیامبر گرامی صل الله علیه و آله فرمودند: نگاه محبت‌آمیز پدر به فرزندش عبادت است[2].

نکته‌ای قابل توجه:

شاید سوال پیش آید که چرا در این دو روایت فقط نگاه پدر به فرزند را ذکر کرده است و در مورد نگاه مادر به فرزند توجهی نفرموده است؟ می‌توان این‌گونه پاسخ داد که طبیعت مادر علاوه بر لطافت‌های زنانه، بسیار مهربان‌تر از پدر است و چون غالباً مادر در خانه حضور دارد و به فرزندان محبت و رسیدگی می‌کند بنابراین رسول خدا صل الله علیه و آله  پدران را تشویق به توجه و محبت ویژه به فرزندان کردند تا  کمبود‌های عدم حضور پدر در خانه جبران شود.

 

برای مطالعه بیشتر:

وظایف والدین 

وظایف فرزندان

وظایف زنان

وظایف مردان