رسول اکرم(ص) می فرمایند: کسی که فقط بخاطر
زیبای با زنی ازدواج کند خداوند زیبایی آن زن را وبال گردن و مایه درد سر مرد قرار
میدهد .۱
یعنی اگر اعتقادات زن و باور ها و ارزش های او مورد توجه قرار نگیرد و فقط زیبایی زن مد نظر باشد در آینده این اعتقادات غلط زن به همراه زیبایی او باعث فساد بنیان خانواده میشود ودر چنین خانواده ای مرد وفرزندان امنیت روانی و اخلاقی ندارند و هر چه مرد به ارزشهای اسلامی پایبندتر باشد تاثیر عواقب شوم چنین زنی بر روان او بیشتر خواهد بود.
رسول گرامی اسلام میفرمایند: کسی که فقط بخاطر زیبایی با زنی ازدواج کند آن چیزی را که دوست داشت به آن نمی رسد و کسی که فقط بخاطر مال با زنی ازدواج کند خدا او را به همان مال وامیگذارد پس بر شما باد ازدواج با زن دیندار.۲
طبق فرمایش پیامبر ص اگر بنیان خانواده فقط بر اساس زیبایی و مال زن شکل بگیرد و به دینداری زن توجه نشود خیری در آن نیست یعنی آنچه از زیبایی زن انتظار داشت به آن نمیرسد و ثروتی که خدا فرد را به آن واگذارد پایدار نخواهد بود.
برای مطالعه بیشتر:
قال الصادق ع: أَنَّهُ نَهَى أَنْ تُنْکَحَ الْمَرْأَةُ لِمَالِهَا وَ جَمَالِهَا وَ قَالَ مَالُهَا یُطْغِیهَا وَ جَمَالُهَا یُرْدِیهَا فَعَلَیْکَ بِذَاتِ الدِّینِ. دعایم اسلام ج2 ص195
در این روایت از ازدواج به خاطر ثروت و زیبایی زن نهی شده و بعد عواقب شوم این تصمیم را گوشزد میکند ثروتمندی زن باعث طغیان او در برابر شوهرش میشود و این استقلال مالی زن غریزه تکیه گاه بودن مرد را تهدید میکند مرد طبعا میخواهد زن از او تقاضای پول کند و این احساس درمرد امنیت روانی ایجاد میکند و دلبستگی او را به خانواده تقویت میکند.
زیبایی زن او را هلاک میکند؛ زن اگر پایبند به اعتقادات دینی نباشد زیباییش او را در معرض خطرات جانی و ناموسی قرار میدهد در جوامع غربی امروزه شواهد بسیاری بر تجاوز به عنف و ظلم به زن وجود دارد که این مدعا را ثابت میکند.
پی نوشت:
۱- قَالَ ص مَنْ تَزَوَّجَ امْرَأَةً
لِجَمَالِهَا جَعَلَ اللَّهُ جَمَالَهَا وَبَالًا عَلَیْه إرشاد
القلوب إلى الصواب، ج1، ص: ۱۷۵
۲- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ تَزَوَّجَ امْرَأَةً لَا یَتَزَوَّجُهَا إِلَّا لِجَمَالِهَا
لَمْ یَرَ فِیهَا مَا یُحِبُّ وَ مَنْ تَزَوَّجَهَا لِمَالِهَا لَا یَتَزَوَّجُهَا
إِلَّا وَکَلَهُ اللَّهُ إِلَیْهِ فَعَلَیْکُمْ بِذَاتِ الدِّینِ بحار ج100 ص ۲۳۵
۳- معنای یُرْدِیهَا کتاب لسان
العرب ج14 ص316