وظیفه دولت اسلامی در فراهم کردن تسهیلات ازدواج
بر عهده حکومت اسلام است که راه تزویج را به روى مردم باز کند؛ و مشکلات دختر و پسر و زن و مرد را در این امر از میان بردارد؛ تا با برنامه‌هاى صحیح، دختران و پسران در ابتداى بلوغ بتوانند ازدواج کنند و فرزند بیاورند، و در عین حال به تحصیل علوم لازمه نیز بپردازند، بطورى که ازدواج ابداً مانع پیشرفت و ترقّى نباشد، و داشتن اولاد یک أمر طبیعى و معمولى و قابل سازش با صنعت و فنّ و حرفه و علم به شمار آید.
در حکومت اسلام مردانى که در معرکه جنگ و جهاد به درجه شهادت مى‌رسند، باید براى ازدواج زنان آنها برنامه مناسب با شأن‌شان تنظیم گردد که پس از انقضاى عِدّه فوراً شوهر کنند و بى‌سرپرست نگردند و بدون شوهر نمانند؛ و نیز فرزندان متعدّد بیاورند تا به زودى محلّ خالى مجاهدین پر گردد.
میل جنسى از غرائز است؛ به هیچ‌وجه نمى‌توان جلوى آن را گرفت. غایة الامر باید از راه صحیح و نکاح مشروع به عمل آید، و گرنه خداى ناکرده عواقب ناپسندى را به دنبال مى‌آورد[1].
پرى رخ تاب مهجورى ندارد
چو در بستى ز روزن سر بر آرد
یک
پیشنهاد:
اگر نخبگان حوزوی و دانشگاهی به طور جدّی از مجلس شورای اسلامی مطالبه کنند تا طرح جامع و مناسبی ابتدا برای ازدواج دائم و بعد برای ازدواج موقّت با شرایط خاص، طراحی کنند و سپس دولت را مجبور به اجرای آن کنند.