چهارمین شاخصه خانواده پایدار: خانواده باید ایجابی باشد نه سلبی
تا میشود کمتر حرف بزنیم و بیشتر عمل کنیم(تربیت رفتاری) ، اگر هم خواستیم حرف بزنیم ایجابی حرف بزنیم!
متأسفانه ما معمولا از کلماتی با بار معنایی منفی استفاده میکنیم مثلا به فرزندانمان میگوییم: نخور ، نبین ، نرو ، نخوان ، با فلانی دوست نشو ، فلان کار را نکن و ...
ایجابی حرف زدن را در ضمن یک مثال کاربردی توضیح میدهیم:
وقتی آقای خانه دیرتر از همیشه به خانه میآید، خانم خانه به چند صورت میتواند با او برخورد کند:
۱- به صورت سلبی( با نگرش منفی) : خانم میگوید: تا حالا کدوم قبرستونی بودی؟! ؛ چرا دیر آمدی؟ کدوم گوری بودی!؟
۲- به صورت ایجابی ( با نگرش مثبت): خانم میتواند به صورت زیبا بگوید: از دیر آمدنت نگران شدم. ؛ وقتی نیستی خونه سوت و کوره ، ای کاش زودتر آمده بودی!
در تمام زندگیمان میتوانیم این ایجابی حرف زدن را امتحان کنیم و اثرات معجره آسای آن را مزمزه کنیم مثلا به جای اینکه پشت ماشین باری بنویسم: بر چشم بد لعنت ؛ بنویسیم: بر چشم خوب رحمت.