تبیین استعاره‌ی (المرأة ریحانة و لیست بقهرمانة)
در استعاره‌اى که امام علیه السّلام بکار برده، و زن را ریحانه خوانده، سرّ عجیبى نهفته است که تمام صفات زن از قبیل لطافت، رقّت و احساس و ...را در بر می‌گیرد. زیرا ریحان یعنى گیاه خوشبو مانند گل است. و ریحانه در لغت به دسته گیاه خوشبو و گیاه معطّر معروف می‌گویند. و شادابى و طراوت وى تا وقتى است که در بوستان و باغ و بر شاخسار یعنى محیط طبیعى خود بماند، و در کنار درخت و اصل خویش زندگى کند. و به سبب همین لطافت بسیار است که بادى شدید، گلبرگهایش را مى‌پراکند و لطافت و بویش را از بین می‌برد. و آن را به وادى تباهى می‌کشاند.
همینطور زن، چون قهرمان روئین تن خلق نشده، که تحمّل شدائد را داشته باشد و مشکلات رتق و فتق امور را تحمّل کند، باید در گلزار خانوادگى خود به حفظ شخصیّت و کرامت خود بپردازد و از این حدّ تجاوز نکند.
ولى اگر در اجتماع مردان داخل شود، و در کار آنان دخالت کند، و متصدّى امور مهمّ گردد، باد کشنده مهالک و آفات و انحرافات، بر وى وزیدن گیرد، و وجودش را درهم شکند، و سجایاى فطرى و خدادادى و غرائز لطیف و مناسب در او را از وى بگیرد، و بوى خوش نفسانیش از بین برود. در نتیجه وجود عزیز و صفات ویژه و خلق نیکوى او به پستى گراید و ضایع گردد؛ و این مطلب ظلمى نابخشودنى در حقّ او است.[1]
برای مطالعه بیشتر: