بخل در کلمات اولیای دین علیهم السلام دربردارنده همه عیوب زشت دانسته شده است ؛ امام على علیه السلام فرمودند: بخل، جامع همه عیبهاى بد است، و افسارى است که آدمى با آن به هر بدیى کشیده مىشود[1].
بخل به حدی مذموم شمرده شده که جوان سخاوتمند و آلوده به گناه در نزد خدا از پیرمرد عابد بخیل محبوب‌تر است[2].
بخیل بودن مدیر خانواده مخصوصا در خانواده‌های مذهبی اثراتی به مراتب زیان‌بار تر دارد نسبت به خانواده‌های غیر مذهبی. کودکان از پدر بخیل نفرت به دل می‌گیرند و این نفرت را به همه کارهای پدر سرایت می‌دهند درنتیجه نسبت به عبادات و نماز و روزه هم بدبین می‌شوند.این نفرت یک روان بنه منفی است که در کودکی شکل گرفته است و تا آخر عمر بر روی عملکرد و بینش فرد اثرات منفی خواهد گذاشت.