امام صادق علیه السلام می فرمایند: « اگر در جمع یک نفر هم گریه کند، ابر باران رحمت خداوند همه را زیر پوشش می‌گیرد. »
حالا که خانه نشینی اجباری دامن گیرمان شده است، تبدیلش کنیم به محور عشق خدا. پدر و مادرها دور هم بنشینند دم خانه خدا، با خدا خلوت کنند. انگار خدا جور دیگری می‌خواهد پذیرایی کند. در دوران فرعون، مصیبت‌ها بر بنی‌اسرائیل سخت شده بود. بزرگان‌شان جمع شدند و گفتند باید کاری کرد ما داریم از پا درمی‌آییم. با هم قرار گذاشتند. همه در بیابان جمع شدند.مادرها را از بچه‌ها و کوچکترها را از بزرگترها جدا کردند. حتی حیوانات را از بچه‌هاشان دور کردند.مدتی به آرامش گذشت. آهسته ، آهسته گریه بچه‌ها بلند شد. ناله مادرها بلند شد. ناله‌ها درهم آمیخت. همه یکپارچه ضجه می‌زدند. در روایت است که خداوند چند سال آمدن موسی را جلو انداخت. فرج و گشایش حاصل شد.
ان شاءالله آمدن صاحب ما نزدیک باشد. این اضطرار جهانی و سختی ها، بشریّت را به نقطه‌ای برساند که همه با هم بگویند خدایا آن منجی را برسان. بس است این همه غفلت. بنابراین ماه رمضان امسال باید ویژه و استثنایی باشد. وقتی این بلیّه خاص و استثنایی است، باید ارتباط با خدا هم ارتباط استثنایی شود. باید نقطه اضطرار هم خاص باشد.
مطالب بیشتر: