نهمین وظیفه فرزندان: حُسن مصاحبت نسبت به والدین
با توجه به معانی دو کلمه حُسن و مصاحبت می‌توان نتیجه گرفت که حُسن مصاحبت یک زندگی و همراهی طولانی مدت با یک شخص است که همراه با مهربانی، فروتنی ، ترحم و گشاده رویی است و در مجموع موجب سرور و شادمانی می‌شود.[1]
حسن مصاحبت در رابطه با همه خویشان و نزدیکان لازم است اما درباره والدین از اهمیت بیشتری برخوردار است و به همین خاطر گاهی در متون روایی، اجر و پاداش آن بیشتر از جهاد در راه خدا نقل شده است. مردی از رسول خدا صل الله و علیه و آله پرسید: آیا من با شما بیعت کنم به هجرت از وطن و جهاد؟ حضرت فرمودند: آیا پدر یا مادر داری؟ گفت: بله هم پدر دارم هم مادر. حضرت فرمود: از خدا مزد می‌خواهی؟ گفت : آری. پیامبر صل الله و علیه و آله فرمود: برگرد نزد پدر و مادر و با آنها حسن مصاحبت داشته باش[2].
نمونه‌هایی از حسن مصاحبت در روایات:
۱- امام صادق علیه السلام در پاسخ فردی که می‌گفت: پدر من پیر و فرتوت شده تا جایی که برای قضای حاجت او را بر دوش می‌کشم. فرمودند: اگر می‌توانی خودت به این کار بپردازی و به دیگران واگذار نکنی، حتما این کار را بکن و با دست خودت لقمه در دهان او بگذار که فردای قیامت سپر آتش دوزخ خواهد بود.[3]
۲- یکی دیگر از مصادیق حسن مصاحبت، گشاده رویی و نرم خویی و مدارا کردن با والدین است. گشاده رویی قطعا باعث شادی والدین خواهد شد و این خود سبب طولانی شدن عمر می‌شود. امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: اگر دوست داری خدا عمرت را طولانی کند، والدین خود را شاد کن[4].
نکته:
گشاده رویی فرزند به هنگام خدمت به والدین نشان دهنده اخلاص و کمال رضایت فرزند در خدمت به والدین است و این، رضایت قلبی و شادی درونی و احساس خوشبختی را به والدین هدیه می‌کند. در این هنگام است که یک دعای پدر و مادر زندگی فرزند را زیر و رو می‌کند و عاقبت او را بخیر می‌گرداند.
برای مطالعه بیشتر:
وظایف مردان