وظیفه ۱۱ : گفت‌و‌گوی شایسته و کریمانه با والدین
یکی از بخش‌های تکریم و بزرگداشت والدین، تکریم گفتاری آنها است. مصداق اصلی آن گفت‌و‌گوی شایسته و کریمانه است. به این معنا که فرزند باید هنگام سخن گفتن با والدین خویش منزلت و جایگاه ایشان را پاس بگذارد. امام صادق علیه السلام در تفسیر بخش پایانی آیه شریفه ۲۳ سوره اسراء فرمود: ... و اما قول خدا عز و جل: «اگر چنانچه یکى از آنها یا هر دو نزد تو به دوران پیرى رسیدند به آنها اف مگو و با آنها درشتى مکن» فرمود: یعنى اگر تو را به تنگ آوردند به آنها مگو اف و اگر تو را زدند با آنها درشتى مکن . سپس حضرت در تفسیر ادامه آیه: «و به آنها با احترام سخن بگو» فرمودند: یعنى اگر تو را زدند به آنها بگو: خدا شما را بیامرزاد، این است گفتار کریمانه و محترمانه[1].
نکته:
یک تلنگر بسیار مهمی در روایت آمده است که حتی اگر پدر و مادر پیر شما در بستر خود قضای حاجت کردند به آنها کوچکترین اهانتی نکن[2]. مراد این است که حتی چهره‌ات را در هم نکش ، حتی سرت را به عنوان تأسف نجنبان ، فقط مثل یک عبدی گنه‌کار در برابر مولای خود خاشع و متواضع باش.
متاسفانه امروزه در این دنیای پر زرق و برق مادی معمولا افراد راحت طلب شده‌اند و تا کوچکترین زحمتی از ناحیه پدر و مادر پیر خود به آنها وارد می‌شود ، به سرعت یاد خانه سالمندان می‌افتند. این یک فاجعه روحی و روانی برای والدین است که فرزندان، در پیری و نیازمندی آنها را رها می‌کنند.
برای مطالعه بیشتر:
وظایف مردان