یادگیری کودکان در دو سال اول زندگی، از طریق تجربه و کشف محیط اطراف خود است.
کودک از طریق سه ابزار مهم، (حس بینایی، شنوایی و ذهنی) به کسب تجربه و کشف محیط اطراف می‌پردازد، این درحالی است که، سلول‌های بینایی، شنوایی و ذهنی، هنوز بطور کامل، فعال نشده‌اند.
یکی از روش‌های فعال‌سازی حواس کودک، اسباب‌بازی است.
اسباب‌بازی کودکان باید حداقل، چهار ویژگی داشته باشد:
١ _ اسباب‌بازی باید رنگی و ملون باشد، تا رنگ های متنوع، سلول‌های بینایی را فعال سازد.
٢_ اسباب بازی باید صدادار و مُصوَّت باشد، تا سلول‌های شنوایی را تحریک و فعال نماید.
٣_ اسباب بازی باید متحرک باشد، تا ذهن و فکر را به جریان بیندازد.
۴_ اسباب‌بازی بازی باید أرزان قیمت باشد، تا کودک با خراب کردن آن توبیخ و ملامت نشود، و با باز و بستن، و شکستن آن، خلاقیت خود را به نمایش بگذارد.
یک جغقه رنگی، تقریباً همه ویژگی‌های یک اسباب‌بازی را دارد.
متأسفانه بسیاری از والدین، اسباب‌بازی گران‌قیمت را برای دل خودشان تهیه می‌کنند، نه فرزندشان، لذا معمولاً کودک باید آن را از پشت ویترین شیشه‌ای، ببیند مخصوصاً زمانی که کودک‌شان، با بچه‌های دیگر همبازی می‌شود، از ترس خراب شدن اسباب‌بازی، او را از چشم کودک و بچه‌ها، مخفی می‌نمایند، در حالی که، فرزند دلبندشان، آرزوی بازی با این اسباب‌بازیِ ماورایی را در حضور، دوستان خردسالش را دارد.
مطالعه بیشتر: