مهمترین باور دینی، ایمان به خدا و یکتا پرستی است.توحید و خدا پرستی موجب می‌شود نگرش فرد به همه هستی و زندگی انسان، هدف‌دار و معنادار باشد و در رفتارها و زندگی خانوادگی با انسجام، وحدت رویه و آرامش عمل کند. " الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ". اطمینان به معناى سکون و آرامش است، و اطمینان به چیزى به این است که آدمى با آن دلگرم و خاطر جمع شود.[1]
توجه به صفات خداوند از جمله رحمت و مهربانی، قدرت بی‌پایان، حمایت و کافی بودن برای مخلوقات خود از جمله انسانها ، آثار مثبت و سازنده‌ای بر زندگی فردی و خانوادگی دارد و زمینه پیشگیری و حل بسیاری از مشکلات را فراهم می‌کند.
از آثار ایمان و اعتقاد به خدا، توکل به خدا است یعنی اعتماد و تکیه کردن بر قدرت بینهایت او در همه امور زندگی، توکل بر خدا باعث تقویت اراده و کم اثر کردن عوامل مخل روانی شده و فرد را در کوشش برای حل مشکلات زندگی و رسیدن به تعادل و سازگاری، تواناتر می‌کند.[2]
برای مطالعه بیشتر:
