اهمیت قناعت و اثرات آن در خانواده:
حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: اگر شخص قانع سوگند یاد کند که دنیا و آخرت را مالک شده است؛ البته خداوند عزیز سخن او را تصدیق کرده و سوگند او را امضاء و تصحیح خواهد فرمود، زیرا مقام قناعت بسیار بزرگ و مهم است. و چگونه میتوان به قسمت پروردگار متعال راضى نشد، در صورتى که خدا میفرماید: معیشت دنیوى مردم را در میان آنان قسمت کردهایم.... و کسى که به قسمت و داده خدا راضى و قانع شد؛ از فکر و غصه و زحمت نجات پیدا کرده و راحت میشود، و هر چه قناعت کمتر باشد؛ حرص و طمع بیشتر شده و زحمت و ناراحتى و فکر افزونتر خواهد شد[1].
قناعت اگر در تمام مراحل زندگى
(پوشاک، خوراک، مسکن، شهوات، تمایلات نفسانى، ثروت، ملک) صورت بگیرد؛ ریشه طمع و
شهوت و هواهاى نفسانى قطع شده، و با آسایش خاطر و راحتى تن و دل میتوان توجه
کامل به عالم روحانیت و لقاء پروردگار محبوب پیدا کرد.
طالب دنیا پس از دارا شدن تمام دنیا باید باز به همان مقدار قناعت کرده، و حرص و طمع خود را محدود نماید. پس چه بهتر است که این امر (قناعت) در همان مرحله اول صورت گرفته، و پس از بدست آوردن حد اقل وسائل زندگى، حرص و طمع و شهوت و علاقه خود را محدود کرده، و از فعالیت بی‌جا و زحمت و مشقت بی‌نتیجه خود دارى نموده، و خود را مبتلا و گرفتار نسازد.
البته استفاده از دنیا به مقدار حاجت و لزوم در زندگى است، و اضافه بر آن غیر از تحمل زحمت و مشقت نتیجهاى نداشته، و از توجهات غیبیه و عوالم روحانیت و سیر به سوى سعادت و کمال و حقیقت نیز محروم خواهد شد.
در سر نه هواى مال و جاهى دارم* * در دل نه غم زر و سپاهى دارم
صاحب نظرى توجهى گر بکند* *چون آینه چشم یک نگاهى دارم
امید