۱۲- مهربان بودن با فرزندان:
مهربانی با فرزندان از جمله وظایفی است که ارضای نیاز عاطفی آنها را به دنبال دارد. مهربانی در کانون خانواده ، با ایجاد آرامش و نشاط خانواده را تکامل می‌بخشد. رسول گرامی اسلام صل الله علیه وآله فرموده‌اند: نگاه مهربانانه‌ی پدر به فرزند خود عبادت است[1]. فرزندان خود را دوست داشته باشید و به آنان رحم کنید[2]. در جایی دیگر می‌فرمایند: رحمت خدا بر پدری که در راه نیکی و نیکوکاری، به فرزند خود کمک کند، به او احسان نماید و چون کودکی، رفیق دوران کودکی او باشد ، او را عالِم و با ادب بار آورد.[3]
لازمه‌ی مهربانی با کودک این است که انتظار والدین متناسب با ظرفیت فرزند باشد. بنابراین والدین باید رفتاری کودکانه با کودک خود داشته باشند. رسول گرامی اسلام صل الله علیه وآله می‌فرمایند: آن کس که نزد او کودکی است باید در پرورش او کودکانه رفتار کند.[4] یکی از مصادیق مهم مهروزی به کودک، هم‌بازی شدن با اوست.
نکته ۱:
در محبت و مهربانی کردن با کودک نیز مانند هر کار دیگری باید میانه‌رو بود و از افراط و تفریط پرهیز کرد. امام باقر علیه السلام می‌فرمایند: بدترین پدران، کسانی هستند که در نیکی و محبت به فرزندان اندازه نگه ندارند و به زیاده‌روی و افراط بگرایند.[5]
نکته ۲:
اللهم صل علی محمد و آل محمد