لطف حسین ما را تنها نمی‌‌گذارد

بسمّ ربّ الحسین علیه السلام

در این اولین شب جمعه ماه مبارک رمضان دلمان را ببریم کربلای حسین ... خدایا دلمان تنگ شده ... 

لطف حسین ما را تنها نمی‌‌گذارد ....... گر خلق واگذارند، او وا نمی‌گذارد

او کشتی نجات و کشتی شکسته ماییم ....... مولا به موج طوفان ما را نمی‌گذارد

از بس گناه‌کاریم، ما مستحق ناریم ....... باید که سوخت ما را مولا نمی‌گذارد

زهرا به دوستانش قول بهشت داده ....... بر روی گفته خود او پا نمی‌گذارد

 

لحظاتی این روضه‌‌ی با صفا و زیبا را به گوش جان بشنوید و برای ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه دعا کنید. من گناهکار را هم دعا کنید.

 

با صدای زیبای حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ محمد رضایی

 

حرارتی در قلوب مومنین

ضمن تبریک ولادت مولایمان اباعبدالله الحسین علیه السلام قطعه‌ای از کتاب گلوله‌های داغ را تقدیم می‌کنم:

موج جمعیت در شارع بغداد من را با خود برد تا به پسری حدود ۳ساله رسیدم. گونه‌های سرخش زیر آفتاب تند ظهر و از زیادی گرد و خاک، متمایل به قهوه‌ای سوخته شده بود. شال مشکی به دور سرش بسته بود، سر بند یا اباعبدالله الحسین علیه السلام بر روی پیشانی‌اش خودنمایی می‌کرد. پستانک سفید و کثیفش را با عجله و حرص می‌مکید. در راه عشق محکم قدم برمی‌داشت اما قدم‌ها را نمی‌توانست پا به پای مادرش بردارد. دسته پرچم قرمزی به کمرش بسته شده بود و نیم متر بالای سرش به اهتزاز درآمده بود، روی پرچم نوشته بود:«قال رسول الله صل الله علیه وآله :انّ لقتل الحسین حراره فی قلوب المومنین لن تبرد أبدا.»(همانا که به خاطر شهادت امام حسین علیه السلام  حرارتی در قلوب مومنین بوجود می‌آید که هرگز سرد نخواهد شد.)

قلبم به لرزه افتاد. چشمم به کفش‌های ورزشی سفید اما چرک مرده کودک بود که ناگهان پسرک زمین خورد. پستانکش پرت شد بیرون. مادرش نفهمید، پسرک همان طور خوابیده روی خاک ،اول دست برد پستانکش را به نیش کشید و بعد بلند شد ایستاد و دوید دنبال مادرش. به همین سادگی که خواندید! (ص۲۰)

مطالب بیشتر:

گلوله‌های داغ / رضا کشمیری

درباره گلوله‌های داغ

کتاب و کرونا